प्रकट त्यस्ता साहित्यिक सर्जक हुन जस्ले केहि धारिला आरोप खेप्दै आएका छन् – औधि रसिक, शृंगारिकताको नाममा उनि अश्लिल गजलका पस्कन्छन भनेर । हुन पनि उनि रतिरागयुक्त गजल लेख्नेमा अग्रपंतिमा आउँछन। उनका गजलका सेरहरू काउकुति लगाउने खालका भएको उनका पारखिहरुको भनाइ छ। तेस्तै अर्को गजल छ :

भिडियोमा :

यो गजल कसरि लेखियो भन्ने प्रश्नको उत्तरमा प्रकट भन्छन, “विवाह भएपछिको पहिलो दशैमा टिकाकै दिन ससुरालिमा पनि टिका लगाउन जानुपर्ने चलन छ । २०३५ सालमा मेरो विवाह भएको हो । ससुरालालि जान कास्किबाट मादि नदि तरेर लमजुङ पुग्नु पर्दथ्यो । मादि नदिमा त्यो बेलामा पुल थिएन । एक जना महिला नदि वारि बसिरहेकि रहिछन् । उनले खोला तार्दिन अनुरोध गरिन् । पहिले श्रिमतिलाई तारे त्यसपछि उनलाई खोला तारिदिए । उनि कहाँकि को थिइन मतलब भएन् । हामि छुट्टियौ, गयौं । त्यो सन्दर्भ त्यत्तिकै सकियो । त्यसको धेरै वर्षपछि ससुरालि गएँ । त्यसबेला मादि नदिमा पुल बनिसकेको रहेछ । पुल तर्दै गर्दा कुनै समय एक महिलालाई खोला तारिदिएको याद आयो । भोलिपल्ट पोखरामा आएर यो गजल लेखेको हुँ । ‘छोयो के मा पाखुराले…’ भन्ने चाहिँ विम्ब हो । यो माहौल तताउँने गजल छ र मलाई मिठो पनि लाग्छ । ”

गजलको बोल शब्दमा :
 Continue reading