करिब एक महिना पहिले जब म देशकै प्रमुख बिश्वबिद्यालय भनि चिनिएको त्रिभुवन बिश्वबिद्यालयमा पहिलो पटक प्रवेश गरेकी थिए, तब एक जना साथीसंग परिचय हुन पुगेको थियो | उनको नाम घर त अहिले सबै बिर्सि सकें   किनकी पचहत्तरै जिल्लाबाट आएका बिद्यार्थीहरुको महासागरमा म अहिले सम्म त अल्मलिइ रहेकी छु भने, त्यति बेला त झन् सुरुवाती अवस्थामा के हुने हो, कस्तो साथी भेटिने हुन आदि अन्योलतामै थिएं | परिचयको क्रममा जब मैले मेरो घर गोर्खा भएको बताएं उनले तुरुन्तै भनेका थिए, "पृथ्बीनारायण शाहले
किर्तिपुर विजय गर्दा किर्तिपुर बासीको नाक कान काटी सत्र धार्नी बनाएका थिए रे नि त हो त ?"

मैले पनि सुनेको सम्म न हो कसरी हो अथवा हैन भनुँ ? अर्को साथीले फेरी ठट्टा गर्दै भन्यो, "हामीलाई त गोर्खाबासी भनिहाल्नु भो तर किर्तिपुर बासीलाई चै नभन्नु होला, सबै मिलेर लखेटलान नि फेरी !!"

" हाहाहा…….. " हाँसो गुन्जियो कक्षाभित्र |

त्यसपछि, मनकामना, गोर्खा दरबार, मनास्लु क्षेत्र आदिको चर्चा भयो | अनि लाग्यो, गोर्खा जिल्ला सबैतिर परिचित छ त्यसमा खुसि लाग्नु स्वाभाविक पनि थियो, खुसि भएँ |

यी त भए इतिहासका गोर्खासंग जोडिएका कुरा | अब, बर्तमान परिबेशमा आफु गोर्खाली भएको बताउदा के कस्ता प्रतिक्रिया आए थोरै कुरा गर्छु |

ति कुराहरु सुन्दा मलाई पहिले त खुसि लाग्यो पछी गहिरिएर सोच्दा उदेक लागेर आयो | वीर गोर्खालीको परिचय देखि बाहेक अचेल नवनियुक्त प्रधानमन्त्री बाबुराम भट्टराईको जिल्लाबासीको बिल्ला भिराइ साथीहरु मसंग कुरा गर्ने गर्छन | त्यसैले अचेल गोर्खाको अर्को परिचय प्रम भट्टराई पनि हुनुभएको कुरा महसुस गर्दै छु, जुन जगजाहेरकै कुरा हो | पछिलो एक हप्ता यता  मसंग परिचय गर्ने साथीहरुले उनको पनि प्रसङ्ग जोडेकै पाएकी छु |

कुरै कुरामा अर्को साथीले सोध्यो "तपाइंले भोट चै के मा हाल्नु भयो हँ?"

 Continue reading