नेपाली पत्रकारितामा महिला तथा दलित

नेपाल पत्रकार महासंघमा अबाद्ध पत्रकारहरुको तथ्यांक केलाउदा पत्रकारिता पेशामा साह्रै कम मात्रामा महिलाहरुको सहभागिता रहेको देखिन्छ। महिला र पुरुषहरु बीचको फरक निम्न चित्रले प्रष्ट पार्दछ ।

 male_female_journalists

पत्रकारितामा महिलाको समानुपातिक सहभागिता नहुदा समाचार र बिश्लेषणको प्रस्तुतिमा महिला बर्गको आबाजको बलियो प्रतिनिधित्व नहुन सक्छ।

 Continue reading

चपली हाइटको नुनको सोझो गर्ने समीक्षा

अघिल्लो पटक जब ऋचा घिमिरेले मनोज पण्डितको फिल्म समिक्षा उनको वेबसाइटमा बिज्ञापन नदिएको हुनाले नकारात्मक भएको टिप्पणी गरेकी थिइन हामीले उनलाई विश्वास गरेका थिएनौ | ऋचालाइ व्यक्तिगत आक्षेप लगाएर लेखेको रिसमा त्यसो भनिन होला भनेर हामीले अन्दाज गरेका थियौं | तर मनोज पण्डितको नयाँ समीक्षाले चाहिँ हामीलाई गम्भीर भएर सोच्न बाध्य बनाएको छ |

कुरा ‘चपली हाइट’ को  समिक्षाको बारेमा हो| राम्रा फिल्म डाइरेक्टर मानिनुहुने पण्डितले नराम्रो कुरालाइ न त राम्रो भनेका छन् न त नराम्रो भनेका छन् | खासमा उनले फिल्म समिक्षा नै नगरी टाइटल मात्र "समिक्षा" भनेर लेखेका छन् | "चपली हाइट : संकोच नमानौं" शिर्षकमा लेखिएको १,००० शब्द खर्चिएर लेखिएको समीक्षामा त्यस फिल्मका कलाकारको नाम नै उल्लेख गरिएको छैन, एक चोटी निर्देशकको नाम छ र दुइ चोटी उल्लेखित फिल्मको नाम पनि बिम्बको रुपमा मात्र उल्लेखित छ | यस हिसाबले यो फिल्मको समिक्षा नै होइन |

review_biased

मनोज पण्डितले पनि यो "समिक्षा" नभएको बुझेका छन् तेसैले अन्त्यमा थपेका छन्:

(पुनश्चः समिक्षा लेखनमा विभिन्न शैलीहरू स्थापित छन् । यस सिनेमाको समिक्षा जर्मन एक्सपेरेसिजमको शैलीमा छ । सिनेमा निर्माणमा नयाँ शैलीहरू अपनाएको खण्डमा समिक्षा लेखन पनि रोमाञ्चक र नयाँ शैलीहरू खोजी गरेर गरिन्छ । यसर्थ, समिक्षा शैली पनि पुरातन अवधारणामा नरहेको जानकारी गराउन चाहन्छु –समिक्षक ।)

तपाईलाई पनि लागेको होला "जर्मन एक्सपेरेसिजम" भनेको के होला — यो कुनै फिल्म समिक्षा गर्ने तरिका नभएर फिल्म या कलामा प्रतीक, हाउभाउ र बिम्ब प्रयोग गरेर बिचार ब्यक्त गर्ने तरिका हो ।  यस बारेमा बढी जान्ने बिचार भएमा यहाँ पढ्न सक्नु हुन्छ (अंग्रेजी लेख)|

मनोज पण्डितले यो समिक्षा लेख्नुको कारण:

  1. "चपली हाइट"ले समिक्षा लेख्ने शर्तमा बिज्ञापन दिएको हुन सक्छ।
  2. फिल्मको प्राबिधिक र कलात्मक पक्षको बारेमा केही पनि नलेखिएको समिक्षा हुदैन भन्ने ज्ञान भएको "पुनश्चः" थप्न जरुरि ठान्ने समिक्षकले पढ्ने मानिस मुर्ख हुन्छन भन्ने पनि नसोच्नु पर्ने 
  3. ऋचा घिमिरेले पोलेको समिक्षा र बिज्ञापनको बीचको गठबन्दन साँचो हुन सक्ने प्रबल सम्भावना छ ।

[नोट: हाम्रा सहकर्मी रौनक निरौलाले यहाँ चपली हाइटको समिक्षा गरेका छन् (अंग्रेजीमा)| फिल्मको बारेमा जानकारी प्री-रिलिज रिभ्युमा दिइएकोछ ]

आजको पत्रकारिताका साच्चै सजिलो छैन !

आजको युगमा हिजोको युगमा जस्तो गरेर पत्रकारिता गर्न सकिदैन भन्ने कुरा आज फेरी कान्तिपुरले पुस्टि गरेको छ । हिजो शुक्रबार मात्र यसको एक भागका संयोजकले "न्युयोर्क टाइम्स, द टेलिग्राफ लागाएतका स्रोतबाट प्रबिधी सूचनामात्र लिएको नभई त्यहाँको प्रकाशित सामाग्रीलाइ आफ्नै जस्तो बनाएर छापेको" भनेर माफी मागेको भोलिपल्ट नै सामाजिक संजाल, फेसबुकमा चलेको हल्लालाइ आधार बनाएर एउटा समाचार छापेको रहेछ । केही समय अघाडी, बलिवुड अभिनेता अमिताभ बच्चन नेपालमा जन्मेको भनी टेलिभिजन र पत्रिकामा समाचार आएको थियो – एउटा मनोज गजुरेलको व्यङ्ग्य हसाउनको लागि बनाएको प्रसंगलाई आधार मानेर ।

the_kantipur_times_graph

आजको २ दशक अघि (२०४७ साल फाल्गुन ७ मा) स्थापना भएको कान्तिपुर दैनिकको लामो समय नेपालमा पत्रकारिताको अनुभब र दक्षता छ । यसमा काम गर्ने पत्रकारहरुमा पनि पत्रकारिताको लामो अनुभब र प्रभाब देख्न सकिन्छ । तेसैले त, "पाठकले सल्लाह दिन पाउछन तर, धाकै सही, पत्रकार ज्ञाता/बिशेषज्ञ हुन, डाक्टरलाई बिरामीको उपचार कसरी गर्ने सिकाउदा त्यो अप्राकृतिक देखिन्छ," भनेर धाक लागाएका थिए, भलै त्यो सुन्दा, स्थापित पत्रकारहरुमा नागरिक पत्रकारिताको महत्वको बारेमा ज्ञान नभएको भान परेको थियो ।

twitter_comment_wagle

कान्तिपुरको मात्र कुरा गरे पनि यो एउटा पत्रिका वा एउटा पत्रकारको कुरा होइन । सबै पत्रिका र पत्रकारमा समय अनुसार परिवर्तन हुन नसक्ने रोग लागेको पक्का हो । २०४७ (फेबुअरी १९९१) सालमा कान्तिपुरले पत्रकारिता शुरु गर्दाको अवस्था र अहिलेको अवस्थामा धेरै परिवर्तन भएको छ । त्यो बेलामा गल्ती भए पनि धेरैलाई थाहा हुन्थेन भने थाहा पाउने एक दुइजनाले पनि गल्तीको बारेमा अरुलाई बताउने माध्यम थिएन । तेसैले  त्यो बेला "ज्ञाता/बिशेषज्ञ" भनेर फुर्ती लगाउन जति पनि मिल्थ्यो ।

तर, अहिले समय धेरै परिवर्तन भइ सकेको छ । अहिले जो कोहीले पनि कुनै एउटा सानो बिषयमा कुनै पनि बिशेषज्ञ भन्दा बढी जानकारी बटुल्न सक्छ । जस्तै, रहर लागेको खण्डमा, कुनै बिरामीले रोगको लक्षणको आधारमा इन्टरनेटमा खोजेर आफुलाई के रोग लागेको हो र उपचारको लागि कुन औषधी खानु पर्छ भनेर पत्ता लगाउन सक्छ । यसरी खोज्दा डाक्टरले जानेको भन्दा पनि नयाँ र बढी प्रभाबकारी औषधीको बारेमा पत्ता लागाउने सक्ने सम्भाबना पनि उत्तिकै हुन्छ ।  तर, यती हुदैमा बिरामीले डाक्टरले भन्दा बढी जान्ने भएँ भनेर फुर्ती लगाउन मिल्दैन र डाक्टरले पनि बिरामीलाई केहि थाहा छैन भनेर अनुमान लगाउन मिल्दैन । यो नयाँ युगमा दुवै पक्षले एक अर्काको सम्मान गरेर आ-आफ्नो क्षेत्रमा इमान्दारिता पूर्बक लाग्नुको विकल्प छैन ।

 Continue reading